Heb je ook ‘guilty-pleasure’ boeken en lees je die stiekem of juist niet?
De vraag van deze week is simpel te beantwoorden. Mijn geweten is zo ruim als het Vreeburg en dan doel ik op het oude Vreeburg, van voor Hoog Catharijne en andere Utrechtse bouwlust. Met andere woorden, ik zou niet weten waar ik taboes zou moeten zoeken. Ik lees met plezier stripboeken, ik kan genieten van detectives, er mag van mij gerust een portie seks in een boek zitten. Dat wil overigens niet zeggen dat ik alles lees, ik probeer natuurlijk wel het kaf van het koren te scheiden. Maar het argument niet aan een boek te beginnen of het na enige tijd ter zijde te leggen is gelegen in de kwaliteit. Er zijn schrijvers (m/v) waar ik niet meer aan begin, de eerdere ervaringen nodigen me niet uit. Er zijn schrijvers waarvan ik na een paar boeken denk, nu weet ik het wel.
Bovendien heb ik niet het gevoel dat ik tegenover wie dan ook me zou moeten verontschuldigen omdat ik een bepaald boek gelezen heb. Misschien heeft het wel met mijn opvoeding te maken, geen hel en verdoemenis, geen donderpreken.
Nou, ik laat me wat lezen betreft ook niks zeggen en lees bij wijze van spreken alles wat los en vast zit ☺ toch zijn er wel schrijvers waarvoor ik ‘bedankt’ zeg … na een boek weet je ‘t wel en hoeft het niet meer…
Wel zijn het weer helemaal eens 😉