Herhaalde chemokuren hebben hun vervelende bijwerkingen, haar aders slibben dicht. Dotteren is noodzakelijk volgens de cardioloog, een afspraak wordt gemaakt. Ze ziet er tegenop, maar ja, wat moet moet en zo doorgaan is ook geen optie.
De afspraak wordt afgebeld. Er is geen ruimte op de Intensive Care, de coronadruk is te groot.
“Is dat mijn schuld?” vraagt de uit overtuiging, niet uit medische noodzaak, niet tegen Covid 19 gevaccineerde. En dat op een toon van waag het niet ja te zeggen.
“Natuurlijk niet, was je de enige weigeraar dan had het virus geen kans gezien zich opnieuw enthousiast te verspreiden. Het is niet jouw schuld dat dat nu toch gebeurt. Maar wel in belangrijke mate de schuld van al die andere weigeraars. Ongeacht de reden die hen tot dat asociale, egoïstische standpunt bracht. Vergeet niet dat een gemiddelde Covidpatiënt acht operaties tegenhoudt”
Want geen rekening houden met (grondrechten van) je medemens noem ik niet sociaal, asociaal dus. En dat dan ondanks die voor jou goede reden. Je bent toch niet alleen op deze wereld?
