We zijn netjes op tijd, net over elf parkeer ik de auto bij het Berghuis, net buiten Amerongen. Op station Driebergen- Zeist hebben we de oudste met zijn vrouw opgepikt. En, toeval, we rijden ongeveer op hetzelfde moment de parkeerplaats op als de jongste, met vrouw en kinderen. Geen files, lekker door kunnen rijden, het is niet voor niets zondagmorgen.
Maar we belanden wel in een file, een file die even later nog aanzwelt. In de rij om oma te feliciteren met haar 98e verjaardag. Ze zit buiten, op het terras dat speciaal voor ons vrijgehouden is. Lekker in het najaarszonnetje en overziet haar nageslacht. Kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen. Niet iedereen is er maar de meesten toch wel.
Koffie met appeltaart en gezellig bijpraten. De kleinkinderen kiezen voor de speeltuin, (groot)ouders moeten met de kleinsten mee. Leuk hoe die achterneefjes en -nichtjes met elkaar optrekken ondanks de leeftijdsverschillen en het feit dat ze elkaar eigenlijk maar een keer per jaar zien.
Om een uur staat de lunch klaar, soep, broodjes, kroketten en allerlei lekker beleg. De kleinkinderen zoeken elkaar op, eigen tafel. Net als vroeger, als er meer waren dan de tafel aankon werd er een kinderhoek gecreëerd, de engelenbak noemden we dat.
En dan na de lunch nog even een glaasje. Voor de kinderen een ijsje dat ze in het hoofdgebouw mogen uitzoeken en dan bij onze bediening moeten laten registreren. In optocht het hoofdgebouw in, en netjes in de rij allemaal terug. Het moet toeval zijn maar ik kon de heertjes netjes op een rijtje fotograferen, smullend van hun waterijsje.
Ondertussen maken de dames uit de categorie kleinkind een afspraak om volgende maand een keer samen naar de lapjesmarkt in Utrecht te gaan en wisselen ze patroontjes uit. Maar daar heb ik me maar niet mee bemoeid!
