Belletje trekken

Moeizaam sloft de oude man naar de voordeur. Hij was net een beetje ingedommeld, al die saaie kost ook die hij tot zich moet nemen. Hij verwacht niemand, de verpleegster van de thuiszorg is al geweest, de buurvrouw die de boodschappen voor hem doet is een weekje op vakantie. Maar misschien is de beller boodschapper van iets nieuws, eindelijk eens iets nieuws. Hij is nog altijd nieuwsgierig en geïnteresseerd in wat er om hem heen gebeurt. De bel negeren is dan ook geen optie.
Niemand aan de deur, verderop in de straat hoort hij een paar kinderen lachen. Belletje trekken, hij moet er een beetje om lachen. Vroeger had hij het ook wel gedaan. Bij de heks vooral, dat oude vrouwtje  dat zo nijdig met haar stok kon zwaaien wanneer ze voor niets naar de deur gekomen was. Nu was hij het slachtoffer geworden, boontje komt om zijn loontje.

De politieke draaikonten hebben hun arrogantie beloond gezien. Maar ze gaan onverdroten door, praten weer recht wat krom is, argumenten buigend naar hoe het hen het beste uitkomt. En iedereen heeft weer gelijk, eigen gelijk, ongedeeld gelijk. Kwajongens trokken belletje, die rennen straks weer hard weg, te speels om verantwoordelijkheid te nemen. De straat staat glimlachend toe te kijken, boontje komt om zijn loontje.