Het woord is nieuw voor mij, het begrip dat ermee aangeduid wordt neem ik met stijgende verbazing waar.
Curling is een soort jeu de boules op ijs waarbij de baan die de schijf naar zijn doel maakt met de bezem wordt vrijgemaakt. De schijf wordt zo goed mogelijk begeleid, er wordt vaart gemaakt of vaart geminderd, net wat nodig lijkt.
Curlingouders zijn ouders die hun opgroeiend kroost erg beschermen tegen de boze wereld. In mijn ogen gebeurt dat wat al te stringent. Natuurlijk, wij hebben onze kinderen ook de veiligheidsriem omgedaan als we een autoritje maakten. Maar je kunt ook overbezorgd zijn. En dat is volgens mij niet goed voor de ontwikkeling van het kind. Het is helemaal niet erg als zo’n opgroeiend mensje eens in de problemen komt of een gat in zijn knie valt. Leren met vallen en opstaan, letterlijk zowel als figuurlijk.
In NRC Next van gisteren stond een verhaal over GPS- en andere volgsystemen waarbij de bezorgde ouders constant voor contact met hun kind kunnen kiezen, mee kunnen luisteren met wat hun kind doet, het veilige gebied afbakenen. Ik denk dat onze jongens blij zijn dat we niet alles van hun strapatsen wisten. Ik weet zeker dat ik het niet nodig vond dat mijn ouders wisten dat ik hun geboden soms met voeten trad. En dat ze er niet slechter van geworden zijn dat er soms iets fout ging, dat hoort toch gewoon bij de leerschool. Je kunt wel waarschuwen dat de kachel warm is maar het zelf voelen leert toch beter!
