Al die mensen die maar thuis moeten zitten en hun normale sociale contacten missen. Voor de werkenden geen praatje meer bij de koffieautomaat, voor de gepensioneerden geen kopje koffie meer bij de welzijnsorganisatie of aan de koffietafel bij Appie Heijn. Kom je al buiten dan is het hooguit even zwaaien naar een bekende of een gesprek op afstand.
Dat gesprek op afstand moeten we maar vaker doen. De technische mogelijkheden zijn inmiddels wat verder dan het bijgevoegde plaatje doet vermoeden. We kunnen gewoon bellen of vaak ook skypen of anderszins met beeldtelefonie contact onderhouden. En wat vaker even via Whats-app wat van je laten horen.
Gisteravond kon ik het volgende berichtje op Facebook plaatsen:
Mijn moeder, 98, trof vandaag een prachtige collage in haar brievenbus, gemaakt door een vierjarige overbuurtje. Inclusief een telefoonnummer: “Als we iets kunnen doen, bel dan!” Ze heeft gebeld om te bedanken. Geweldig toch!
Veel terechte likes en hartjes, en misschien een ideetje. Iedere blijk van niet vergeten zijn is van belang!
