Het is niet moeilijk negatief in te spelen op zijn naam, rot kop, rotzak, rotzooi. Hij deed het zelf graag, bijvoorbeeld in de titels van zijn programma.
Jan Rot, voor mij vooral een creatieve woordkunstenaar. Geen geweldige zangstem maar ijzersterke teksten. Vertalingen die hij terecht vaak hertaling noemde, opnieuw van tekst voorzien.
Grote waardering ook voor de manier waarop hij in het openbaar met zijn ziekte omging. Niet ontkennen, maar ook niet zeuren. Accepteren en dat ook van anderen vragen.
Het is nu eenmaal een rotziekte, kanker in een ongeneeslijke vorm. Slopend zonder kans op herstel, maar klagen helpt niet. Genieten binnen de beperkingen en die momenten ook zoeken. Dat deed hij, dat siert hem, dat was zijn kracht in zijn laatste levensfase.
En met dat ik dit blogje voor zit te bereiden hoor ik dat ook Henny Vrienten is overleden. Doe maar, Vreemde kostgangers, en nog veel meer. Ook zo’n creatieve woordkunstenaar.
