Klein seminarie Apeldoorn(2)

Naar aanleiding van mijn schets over het verblijf op het klein seminarie in Apeldoorn kreeg ik vragen. Hoe ben je met die periode omgegaan? Is het niet moeilijk in het gareel te lopen in je puberteit? Heb je iets gemerkt van misbruik waar de laatste tijd zoveel aandacht voor was? Enzovoort, enzovoort.
Lastige vragen, laat ik proberen er iets over te vertellen.
Om te beginnen heb ik sterk het idee dat de roeping, priester te worden, me is aangepraat door mijn vader. Hij zag, naar goed rooms gebruik maar wat graag dat een van zijn kinderen de heer zou gaan dienen en zette maar meteen in op de oudste. Ik heb me daar niet tegen, vul het werkwoord maar in, kunnen, willen, durven verzetten. En pa zou wel gelijk hebben dus ging ik gedwee het traject in. Ik accepteerde de consequenties en probeerde er het beste van te maken. En dat lukte aardig. Het regime was vanzelfsprekend strak, orde en regelmaat zijn nodig om zo’n kudde in bedwang te houden. En ik legde me daarbij neer met dien verstande dat ik ieder moment om aan de druk te ontkomen aangreep. Ofwel, in zicht voorbeeldig, maar eenmaal uit zicht ging ik mijn eigen gang. Ik wist al snel waar de gaten in het hek zaten!
Maar ik was totaal niet gemotiveerd. Volgens toelatingsexamen en IQ-test mocht het gymnasium geen probleem voor me zijn maar als de zin ontbreekt red je het natuurlijk niet. En die zin ontbrak nu eenmaal. In die zin was het beslist niet de beste periode van mijn leven. Maar daarentegen ben ik er heel zelfstandig geworden en die plus heb ik dankbaar later uitgebuit. Spijt dat het zo gelopen is heb ik dan ook beslist niet.
Ik kon met bijna alle jongens goed overweg maar echte vrienden heb ik er niet aan overgehouden.
Misbruik?, ik heb er niets van gemerkt. Een van de leraren van toen is wel in het beklaagdenbankje terecht gekomen.
Na vier jaar durfde ik het aan, ik gaf thuis aan dat ik geen priester wilde worden. Of mijn vader daar teleurgesteld over was, ik zou het niet weten. Hij heeft het me nooit verteld.
Ik moest thuis weer in het gareel en eerlijk gezegd was dat lastiger. Ik ging naar de HBS in Amersfoort maar ook daar ontbrak de motivatie. En uiteindelijk ben ik maar gaan werken. Dat kwam mijn ouders ook wel goed uit, iedere financiële inbreng was wenselijk. In plaats van kostenpost werd ik bron van inkomsten. Het was bij ons nog niet gewoon dat je door leerde.
Ach, door avondstudies, inzet en motivatie heb ik uiteindelijk toch een goede boterham kunnen verdienen. Jaap Eeden mag dan zeggen dat wat goed is, snel komt, de langzame weg is ook goed begaanbaar.

8 Comments

  1. Ik heb mij proberen in te denken hoe ik mij gevoeld zou hebben als ik in gelijke omstandigheden als jij was komen te verkeren. Ook in mijn jeugd ( gereformeerde opvoeding) was er vaak een net over mij gespannen waarvan ik de mazen opzocht om te kunnen ontsnappen en dat heeft heel vaak tot spanning geleid tussen het ouderlijk gezag en mij. Dat heeft toch wel zijn sporen nagelaten merk ik naarmate ik ouder word….

  2. Mijn broer zijn grootste pijn van toen was ,dat het allemaal zo liefdeloos was. Hij mocht alleen in de vakanties naar huis. En wij woonden toen in z.vlaanderen, dus te ver weg om hem vaak te bezoeken. Ik heb hem altijd gemist. We speelden veel samen, uitleg kreeg je niet, dus op een dag was mijn broer gewoon weg…naar Nijmegen. ……

    1. ik kreeg tussen de vakanties door eenmaal bezoek, Meestal mijn vader die iemand meenam.
      Erg liefdevol was het verblijf inderdaad niet

  3. Ah ik ben ook zo’n langzame 😀 Van thuis uit mocht ik geen verzorgende worden, het moest en zou een ASO-opleiding zijn – economische wetenschappen. Enfin, ik heb met dat diploma nooit wat gedaan en ben in een fotolabo terecht gekomen. Toen dat failliet ging, buiten mijn toedoen :-), heb ik mijn kans gegrepen en heb ik alsnog voor verzorgende gestudeerd. Ondertussen doe ik dat al 15 jaar en nog steeds met volle goesting. Ouders… ze weten ook niet alles 🙂

    1. ze hebben, wat ze denken, het beste met je voor. Maar gelukkig mag je er tegenwoordig zelf anders over denken

Laat een reactie achter bij G.W.MaasReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.