Het is zaterdagmorgen, we hebben ons weekendontbijtje in de voortuin genoten. Het is stil op de hof, de mensen, voor zover ze niet op vakantie zijn, blijven binnen. Hier aan de schaduwzijde is het goed toeven.
Een pakketbezorger komt langs. De man heeft een luide stem. Ik hoor hem drie pakketjes afleveren. Overal daarbij hetzelfde verhaal. Hij leverde zijn eerste af om kwart voor acht, nog honderddertig te gaan. Hier is het inmiddels nog tweeënzestig, eenenzestig, zestig te gaan.
Code geel, bij hitte geldt dan voor mij de hoogste mate van paraatheid. Veel water, extra pufjes salbutamol en vooral weinig doen. Ik acteer alsof het code rood is.
Kalm aan is in ieder geval tot komende donderdag het parool. Dan maar een weekje niet naar de sportschool.
