De tijd dat ik 1000 kilometer of meer met de auto in een dag reed ligt ver achter me. Nergens voor nodig, tijd zat immers. En waarom zou je je dan onverantwoord moe maken, in twee dagen kan ook.
We zijn gestrand in Wethen, Sauerland. Een gat dat zelfs de naam niet waard is. Een paar huizen, ik heb geen winkel gezien. Wel een pensionnetje waar we voor relatief weinig geld een appartementje gehuurd hebben, woon-, slaap- en badkamer. Voor een nachtje.
‘Waarom blijft u geen week?’ Vanuit het oogpunt van de ondernemer begrijp ik de vraag maar ik zou niet weten wat ik hier een week moest doen. Of toch, een boek schrijven, ongestoord genietend van de stilte om me heen. In het midden van nergens maar we kunnen de A44 zien. Niet horen gelukkig.
We blijven eten, in de verre omtrek is er geen alternatief te vinden. Niet dat dat een straf is. De keuze is beperkt, er is geen kaart. We kunnen kiezen tussen rund- en varkensvlees. We kiezen rundvlees en krijgen een heerlijk bereide steak van Duitse omvang, daar hoeft eigenlijk niets meer bij. Maar er zitten aardappelen, champignons, bietjes, sperziebonen en sugar snaps bij. Oh en wortelen en sla.
En zo is het natuurlijk best te doen om even nergens te zijn!
