Of ik nog wat te melden heb? Nou nee, eigenlijk niets. Zo’n dag die geruisloos voorbij gaat.
Op mijn dooie akkertje het ochtendblad doorgenomen. De dagelijkse puzzel bewaard, een uurtje naar de sportschool. Dat was overigens na een paar weken stilstand wel even aanpoten.
Thuis een gewone koffie, anders dan de frappé van de laatste weken. En dan de dagelijkse puzzel achter elkaar weggeschreven. Niets bijzonders, gebeurt me 99 van de 100 keren.
Boterhammetje gegeten en één uur journaal gekeken. Ingrediënten voor de bami van vanavond in huis gehaald. En met een Sudoku in de voortuin gaan zitten. Ik vergeet bijna dat ik de accu van mijn fiets op opladen gelegd heb.
Door met mijn boek tot de door Buienradar beloofde spetters serieus worden. Het wasrekje en de tuinstoelen binnengehaald. Net op tijd voor het einde van de bui, twaalf druppels, dertien misschien.
Binnen verder met mijn boek tot ik voor het eten moet zorgen. Je raadt het al, bami.
Moet ik doorgaan? Nee, hė, het is duidelijk, ik heb niets gedaan!
