Een mens is nooit te oud om wat te leren. Of dat echt zo is zal nog moeten blijken maar voorlopig kan ik me goed vinden in die constatering. Niet dat ik het me altijd direct bewust ben maar er gaat geen dag voorbij dat ik niet tegen iets nieuws, iets anders aanloop. Of dat ik me in ieder geval toch bewust word van de betekenis van iets dat ik allang had kunnen weten.
Zo hoorde ik eergisteren dat de eieren van dinosaurussen blauw waren. Lekker belangrijk dus.
Ik zoek het ook bewust op af en toe, lees een boek of artikel of schrijf me in voor een workshop. Zo ook voor een vijfdelige serie die onder de titel in verbinding aangeboden werd. Een titel die me nog steeds niet echt duidelijk is maar de cursus leverde wel de nodige inzichten op. Eerlijk gezegd was het van het begin tot einde een verrassing. Zelfs de subtitels onthulden het gebodene niet.
En toch werd het een boeiend en leerzaam geheel. Wat me vooral bij zal blijven is een andere manier van kijken. In grote lijnen en vlakken en pas daarna in detail. Zoals de impressionisten vertalen wat ze zien om vervolgens aan hun toeschouwer over te laten daar zijn of haar eigen vertaling van te maken. In mijn laatste drie schilderijen doe ik daar ook een poging toe.
Ik leerde op een andere manier naar de kunst van anderen te kijken, probeer de weg te zien die ze in hun ontwikkeling meemaakten. En dat ik me daar niet blind op moet staren. Dat ik als goedwillende amateur me natuurlijk nooit zo kan ontwikkelen als een professional die dagelijks met de materie bezig is. Een open deur natuurlijk, maar nu zie ik het waarom beter.
Daarnaast leerde ik ook wat andere technieken toe te passen. Niet dat die me onbekend waren, ik durfde ze gewoon niet aan. Het gewoon een keertje doen was een nuttige ervaring. Weer wat geleerd dus!
