Dat zal het zijn, het weer, zo somber, zo kil. Ik heb net een blogje geschreven en het meteen weer weggegooid. Ben ik mijn roeping misgelopen? Ik lijk wel een stichtelijke voorganger die zijn zondagse preek voorbereidt. Toe, hou op, daar zit toch niemand op te wachten. Of wel soms?
De kleinkinderen vertellen via het beeldscherm dat Sinterklaas ze niet vergeten is. De Goedheiligman heeft geen boodschap aan het weer, die komt altijd. Al waren er dit jaar wel problemen met de pakjesboot. De schatkamer zit op slot en Piet kan niet bij de sleutel. Ik heb niet de indruk dat de jongens zich daar zorgen over maken, het komt vast allemaal wel goed.
De GGD had hier wat prikruimte over en dus konden de zestigplussers zich zonder afspraak melden voor een boosterprik. Alleen in Gouda al meer dan duizend man als ik het nieuws mag geloven. Nou, ik wacht nog wel even, voor de Kerst zijn we aan de beurt.
De kerstboom is gekocht, volgend weekend krijgen we hulp bij het optuigen. Dat kunnen we wel gebruiken.
Bohemian Rhapsody staat weer op één in de Top 2000. Zoveel verandert er niet in dit landje. Zelfs een lichte aardschok wordt als heftige beving ervaren, we kabbelen rustig voort onder, straks, een kabinet met nieuw elan en ongewijzigde ideeën. Ik ben razend benieuwd.
