Omgangsvormen als schoolvak

Ouders willen Engels op de basisschool maar nog niet in de kleuterklassen. Ouders willen dat hun kinderen ook omgangsvormen leren.
Omgangsvormen? Ja, echt. Nu vind ik ook dat kinderen fatsoenlijke omgangsvormen moeten leren. Maar moet dat op school? Kunnen ouders dat zelf niet meer aan hun kroost meegeven? Er is niets op tegen dat scholen daar een bijdrage aan leveren maar volgens mij hoort de verantwoordelijkheid toch echt bij de verwekkers te liggen.
Ouders laten kennelijk veel over aan anderen, komen pas in het geweer als die anderen dan weer niet precies leveren wat ze zelf gewild hadden. Dan krijgt de onderwijzer, die tegenwoordig doorgaans een juf is, de wind van voren.
Ik generaliseer, ongetwijfeld en bovendien hopelijk. Ik praat alleen maar na, bijvoorbeeld het nieuwsbericht dat ik gisteren op de radio hoorde.
Teletekst is nog wat uitgebreider dan dat nieuwsbericht.

Drama mag verdwijnen vindt een grote groep wat op onderschatting van het vak wijst. Hetzelfde geldt voor godsdienst, ik zou daar ook genuanceerder over denken. Vanzelfsprekend zal godsdienst niet verdwijnen in het bijzonder onderwijs, ook in het openbaar zou ik het een bescheiden plaats gunnen. Het is goed voor de algemene vorming te weten dat er mensen zijn die zich vastklampen aan welk geloof dan ook en dat zo’n godsdienst tot goede en kwalijke consequenties kan leiden. Dat een enkeling zelfs taal en/ of rekenen wil laten verdwijnen is voor mij onbegrijpelijk.

Klassieke talen in het middelbaar onderwijs kan ik me iets bij voorstellen al kan ik niet anders zeggen dan dat ik nog tot op de dag van vandaag regelmatig voordeel ondervind van die paar jaar Latijn en Grieks. Het weglaten leidt tot verschraling maar die is voor het overgrote deel van de middelbare scholier al realiteit. Culturele en kunstzinnige vorming bestrijdt het barbarisme dat zich nu al in sommige delen van de maatschappij manifesteert. En wat dat betekent voor de omgangsvormen zien we vandaag de dag maar al te vaak!