Op de school van onze kleinkinderen organiseren ze drie keer per jaar een crea circuit. Kinderen uit de bovenbouw kunnen zich opgeven voor een activiteit naar keuze. Ze kiezen uit een uitgebreid programma, de workshops worden gegeven door het onderwijzend personeel, maar ook door (groot)ouders van de leerlingen. In een serie van drie uur op de vrijdagmiddag kunnen ze zo kennis maken met uiteenlopende zaken als linoleum snijden, pizza bakken en kickboksen. Of, deze keer bij opa Carel portret tekenen.
Zes kinderen meldden zich aan, volle bak. En ik moet ze meteen teleurstellen. We gaan geen portret tekenen, niet het gezicht van iemand die we kennen. Eerst maar eens een gezicht, dat is al moeilijk genoeg.
Dag 1
De eerste opdracht, teken een gezicht leverde dit soort tekeningen op:
Dus eerst maar eens wijzen op de overeenkomsten, jong, oud, man, vrouw, bij iedereen zitten ogen, neus, mond en oren ongeveer op dezelfde plaats. En dus liet ik ze een ei tekenen, halverwege een dunne streep trekken en daarop de ogen plaatsen. Geen rondjes, ovalen met ertussen ongeveer de grootte van zo’n oog. Dan een nieuwe lijn ongeveer halverwege de onderste helft en daarop alleen de neusgaten. Aan de zijkanten tussen beide lijnen de oren en dan weer ongeveer halverwege het onderste kwart de mond, dunne bovenlip, iets kleiner maar dikkere onderlip.
“Vergelijk dat maar eens met je eerdere tekening.” Ze waren trots op het resultaat. Alleen, “maar die neus, hoe teken ik die dan?” . Dat gaan we volgende week doen. Want inderdaad, een uur is zo om.
Kernwoord deze eerste dag is ongeveer. Met andere woorden, blijf je binnen deze globale aanwijzingen dan kun je het niet fout doen.
Dag 2
Het is dan bedoeling dat ze inzicht krijgen in wat licht doet. Ik heb voor iedereen de contouren van een bladloze boom gegeven. Linksboven staat de zon, een deel van de boom staat in de schaduw. Hadden ze de eerste dag een Hb potlood, nu krijgen ze een B3, B4, zacht dus, meer mee te kleuren.
De opdracht is de boom zo te kleuren dat zichtbaar is waar het licht stam en takken raakt. Ze pakken het moeiteloos op en zijn blij met het resultaat, zo is die tekening veel mooier.
Begrepen dus, en dan nu verder met dat gezicht van vorige week. Aan de hand van wat portretten laat ik zien dat hetzelfde principe als bij de boom van toepassing is. Dat er altijd in verschillende mate licht binnenkomt. Volgende week gaan we schilderen. Het gaat niet zozeer om kleur maar om kleurverschil.
Dag 3
Ik heb voor iedereen een doek van ongeveer A4-formaat geprepareerd. Een van de jongens laat het afweten, met de anderen ga ik aan de slag. In de hal begint een groepje met het kneden van pepernotendeeg.
De meisjes kiezen voor bruin voor de huidkleur, de jongens gokken op geel. Ze zijn volledig vrij in wat voor gezicht ze maken maar kiezen allemaal voor het veilige eigen gezicht. Het model haren, de kleur van de ogen. Enthousiast beginnen ze met de donkere kant, daarna mengen ze met wit naar de gewenste lichte zijde. In geel lukt dat niet echt goed. De verf die ze gebruiken komt bij de Action vandaan en is van slechte kwaliteit. Mijn schuld, een eventuele volgende keer kies ik iets anders. Het ontbreekt ze niet aan werklust, toch komen ze aan het eind wat in tijdnood. Hadden we meer tijd gehad dan was er meer aandacht besteed aan details. Maar, uiteindelijk zijn ze stuk voor stuk tevreden met het resultaat. En ik ook, zowel de tekening als de invloed van het licht is goed uitgewerkt. De schilderijtjes moeten nu drogen, maandag mogen ze mee naar huis.
Tenslotte
De kinderen moeten terug naar hun eigen klas. Ik blijf achter met de vuile penselen en paletten. Nog een kwartiertje werk en deze cyclus zit erop. Als alles weer schoon en terug op zijn plaats gezet is neem ik afscheid.
Van de organiserende leerkracht hoor ik dat de kinderen met plezier eraan deelgenomen hebben. Hun verhalen, terug in de groep, wijzen daarop.
“In januari starten we weer een nieuwe serie, heb je zin om mee te doen?” Ik moet nog wel kijken of het in de agenda past maar, ik heb er in ieder geval ook van genoten.
