Restjesdag

Zoals voorzien was het gisteren restjesdag. Zo’n kerstdiner met goedgevulde tafel wordt nooit helemaal leeg gegeten. En dat is maar goed ook, je zou het idee hebben te weinig klaargemaakt te hebben. Bovendien weten we nooit helemaal vooraf wie voor welk van de hoofdgerechten kiest.
Maar goed, gisteren was het dus restjesdag en dat is beslist geen straf. Eerlijk gezegd kwam het zelfs in meerdere opzichten goed uit. In de eerste plaats omdat we de middag vulden met een bezoek aan mijn moeder. En om daarna nog uitgebreid te moeten koken verdient geen voorkeur. Bovendien levert zo’n bezoekje altijd de verplichting op van alles aan hapjes te verorberen. Nee zeggen is er (bijna) niet bij. In de tweede plaats omdat het overschot uit een heerlijk vispannetje bestond en dus een relatief lichte maaltijd opleverde. En dat is na het copieuze van gisteren een verademing.
En nu even een paar dagen rustig aan. Geen, nou ja, bijna geen verplichtingen, gewoon even genieten.