Jaren en jaren deed het dienst bij het reinigen van mijn penselen. En bij het wegvegen van een verkeerde verfstreek, niet te vergeten.
Wat ooit als theedoek op de markt kwam was allang onherkenbaar.
“Gooi die vieze lap toch eens weg”, ik heb het advies menigmaal moeten horen. Ik heb die raad steeds genegeerd. Niet uit eigenwijsheid, bij het opruimen na een schildersdoek ging het vod zonder nadenken weer in de koffer.
Maar nu is het er dan toch van gekomen. In mijn koffer zit een schone oude theedoek. Ik durf te voorspellen dat die stapsgewijs zal verkleuren. En jaren later stijf van de verf en onherkenbaar het lot van zijn voorganger zal delen.
