De zon is net onder. We horen geritsel in de tuin. Een egeltje komt kijken of er nog wat te halen is. Eerder deze week zijn de laatste kattenbrokken opgegaan, alweer jaren geleden hadden we zo’n miauwbeest hier rondlopen.
Dat egeltje herinnert me eraan dat bij mij af en toe ook de stekels recht overeind staan.
Bijvoorbeeld bij die eindeloze discussies die geen discussies zijn. Want essentieel daarbij is naar elkaars argumenten luisteren en daar ontbreekt het maar al te vaak aan
Bijvoorbeeld ook aan het blindelings volgen van grote schreeuwers.
De distel is een tweejarig stekelig kruid. Onkruid heet het, waarom eigenlijk? Omdat we het niet in ons bloemperk willen?
