Toen Orpheus, nu Goudse Schouwburg

Najaar 1969, ik vervulde mijn dienstplicht en was gelegerd op de Wittenberg, Garderen. Af en toe organiseerde het leger wat vermaak op het kazerneterrein. Ik herinner me dat ik Birds van Alfred Hitchcock daar gezien heb en een klucht met Joop Doderer. Ik ergerde me aan het kinderachtig gedoe van het soldatenvolk. ‘Swiebertje’ scanderen, iedere keer als Doderer opkwam. Voor mij reden dit soort vermaak verder maar te negeren. De kans om via de dienst welzijn kaartjes te kopen voor Herman van Veen in theater Orpheus Apeldoorn liet ik me  echter niet voorbij gaan. Herman, een Utrechts jochie, net als ik, stond aan het begin van zijn carrière. Muzikaal en clownesk, geweldig vond ik het. Helemaal leuk was dat hij een grap bracht die ik, zeker weten, bedacht had toen een van de koningskinderen zingend verder door het leven ging. Het meisje had een nieuwe vriend (later zijn ze ook getrouwd) en haar vrolijk gezang deed me vragen of ze tegenwoordig zangzaad kreeg. En die grap zat in de show.
Even terzijde, de koningskinderen, kinderen van de familie Konings, net als ons stel een stuk of tien, Yvonne, Selma, Pietje, Lowietje enzovoort.

In de auto had ik altijd wel een cassettebandje met liedjes van Herman van Veen. Thuis mocht ik niet zingen, te vals, maar in de auto galmde ik alles mee. Suzanne, Jacob Olle, bekend en niet bekend. 

Nog menigmaal bezocht ik een optreden, als hij op televisie kwam zat ik eraan gekluisterd. Gek, ik heb dat maar met zeer weinigen.
Dit jaar was hij weer ingepland maar helaas, we werden uitgeloot. Want, menig uitvoering mag door de crisis niet uitverkocht worden, bij Herman van Veen is er gegarandeerd een volle zaal. Uitgeloot, balen dus! En stiekem hopen dat iemand door omstandigheden de kaartjes in moet leveren en dat we zo alsnog aan de beurt komen. En ja hoor, woensdag werd ik gebeld, twee kaartjes, rij 10. Mooie plek, ja graag! Donderdag door weer en wind naar Gouda gefietst, de kaartjes betaald en triomfantelijk thuis gebracht, we kunnen!

Gisteravond was het zover, wat een performer, nog steeds. Meer muzikaal, minder clownesk maar van beide elementen genoeg om een mooi afwisselend programma te maken. Nog steeds omringd door geweldige muzikanten al mist hij zijn kompaan van het eerste uur, Erik van der Wurf. Mooie tribute overigens! We hebben weer genoten, van dat Utrechts jochie, van die wereldster! Hij fladdert nog steeds over het toneel, weet avondvullend te boeien. 
Wat ik niet wist, zijn dochter Anne is in het ziekenhuis in Gouda ter wereld gekomen, hij woonde toen in het nabij gelegen Haastrecht. Dat liedje, Anne, de wereld is niet mooi ken je vast wel.

Ik heb dit blog ook en bewust in de rubriek musea geplaatst, niet omdat we een museum bezochten, meer omdat er een museum voor hem opgericht moet worden.

2 Comments

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.