Tompouce, ofwel tompoes. Niet te eten! Ach, de zoetekauwen onder ons zullen de smaak wel op prijs stellen maar, ik blijf het zeggen, niet te eten! Niet in zijn geheel, hij moet, als je er tenminste geen puinhoop van wil maken, eerst gedemonteerd worden. De bovenkant van bladerdeeg met rose, dan wel, op hoogtijdagen oranje glazuur dient opzij gelegd te worden. Het verdient de voorkeur deze als laatste te nuttigen, waarom blijkt verderop.
De bakkersroom is nu bereikbaar. Met het vorkje lepel je de pudding van de bodem, ook van bladerdeeg. Wat rest zijn twee plakjes deeg. Wil je nog iets van extra smaak hebben dan bewaar je die met glazuur voor de laatste hap.
Ze zijn er, mensen die alle drie lagen gelijk willen proeven. Dat kan zonder knoeien maar alleen na demontage en door de laagjes in kleine hapjes opnieuw te stapelen, liefs niet in de oorspronkelijke volgorde.
De uitvinder van dit gebakje moet wel een perverse inslag gehad hebben met sadistische trekjes. Geef mij maar een saucijzenbroodje!
In ‘Het Instituut’ had iemand een goede methode en zelf doe ik het immer zonder bestek. https://ximaar.wordpress.com/2016/10/30/okt-30-de-tompouce-handleiding/
Een moorkop vind ik lastiger.
Goede tip maar ik verkies toch het saucijzenbroodje
Sausijzenbroodje is 310 kcal en een Tompouce 288. De slagroomtompouce van een echte bakker vind ik nog wat lekkerder. Zelf eet ik ze beide, maar niet te vaak. Minder dan eens per maand. Van sausijzenbroodjes krijg ik van die vreselijk vette handen en een berg arfgebladerde rommel.
Ik ben ook geen grootverbruiker en die paar calorieën sport ik er wel weer af.
Al jaren niet meer gegeten zo’n poes. Als kind genoot ik er van en at het als een broodje, alle laagjes op elkaar. Ik had een oom die het “een broodje pus” noemde. Hij kon mijn genot tijdens het eten daarmee niet verknoeien.
Dus we krijgen straks tompoes? Heeeerlijk.
Natuurlijk niet, ga je alleen maar zitten knoeien