Van zijn voetstuk gevallen

Aanbeden werd hij, door een breed publiek. DWDD, later zijn zaterdagavonden, recent Chansons!.

Aanbeden werd hij door zijn werkgever. Ze gaven hem de vrije hand, als bij koning Midas veranderde alles wat hij aanraakte in goud. Kijkcijfers zijn heilig in die wereld, een gigantisch salaris waard.

En dan komt jaren later zijn ware aard naar voren. Blijkt hij zijn ondergeschikten, de mensen die zijn succes mede mogelijk maken, te tiranniseren. Blijkt dat er een werksfeer volledig verziekt te zijn.

Ik begrijp best dat je, wanneer je dagelijks een programma als DWDD moet maken onder druk staat. En dat het vervelend is als iemand in het team steken laat vallen. En dan mag je best even boos zijn omdat je uiteindelijk afgerekend wordt op het eindresultaat. Maar dat betekent nog niet dat je onbeheerst tegen een teamgenoot kunt uitvallen, ook al ben je de aanvoerder. En als dat dan toch in een onbewaakt ogenblik een enkele keer gebeurt dan bied je je excuses aan.

Nu vindt hij het vervelend dat mensen zijn gedrag zo ervaren hebben. En is het toch wel erg jammer dat hij op deze manier in de schijnwerpers staat en al zijn goede werk naar de achtergrond verdwijnt.

Dat klinkt niet als het berouw dat na de zonde komt. Dat klinkt als hoe kunnen jullie me wat dan ook verwijten terwijl ik mijn leven vooral in dienst van jullie verstrooiing heb gesteld. En tegelijkertijd is het geen ontkennen, met andere woorden, geeft hij het toe.

Daarmee plaatst hij zichzelf op een voetstuk, ik ben de man waar jullie afhankelijk zijn, ik ben de baas, heb de macht en het recht te handelen zoals ik deed.

Ik denk niet dat we hem nog terugzien op de vaderlandse televisie. En dat is dan maar goed ook, ondanks de goede programma’s die hij maakte.

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.