Gisteren zijn een van mijn broers en zijn vrouw een uurtje op de koffie geweest. Gezellig, het breekt de dag. Alles natuurlijk volgens de regels. En dus veilig.
We zijn al een tijdje uit quarantaine maar we merken dat niet iedereen contact aan durft. Ook onderweg, tijdens mijn wandelingetje, merk ik dat sommige mensen het een beetje eng vinden. Anderhalve meter wordt dan verdubbeld. Ik begrijp dat ook wel, ook al voelt het alsof ik lepra heb.
Maar goed we slaan ons er wel doorheen. Vrijdag voor het eerst naar de fysiotherapeut om daar wat oefeningen te doen. Weer een stapje vooruit.