Ik ben gisteren maar even een rondje gaan fietsen, de hele dag binnen zitten lukt me niet. Het was fris maar het zonnetje in mijn gezicht deed me goed. Wat me ook goed deed, de magnolia staat weer in bloei. Nog een beetje aarzelend, maar toch. En dat betekent toch dat het voorjaar eraan komt!
Verder is alles stil komen te staan. De agenda is nagenoeg leeg. Geen uurtjes sportschool meer maar, in plaats daarvan me een beetje behelpen met oefeningen om een beetje soepel te blijven. De conditie is een probleem apart, door de hevige verkoudheid die me nu al anderhalve week parten speelt loopt die achteruit.
Het levensboek dat ik aan het schrijven ben komt ook pas later weer aan bod. Voorlopig geen interviews en dus geen nieuwe input. Misschien dat dat nog een vervolg op afstand kan krijgen door te werken met beeldtelefoon op de een of andere manier. Afwachten maar.
Het meisje achter de kassa in de supermarkt verraste me met de volgende vraag: “Heeft U zoiets ooit eerder meegemaakt?” Nou, nee, ik ben van na de tweede wereldoorlog, gelukkig niet. Maar we slaan ons er wel doorheen! Het is per slot van rekening weer voorjaar.
