Zesendertig jaar geleden

Het is zondagavond, Studio Sport, of heette het toen nog Sport in beeld, is net afgelopen. Buurman Gert komt nog even langs om de afspraken af te ronden. We gaan samen het terras verhogen en er komt een bescheiden afscheiding tussen onze tuinen. Niet zo’n schutting van twee meter hoog zoals je vandaag de dag ziet, contact was toen belangrijker dan privacy.
‘Het gaat beginnen’ zegt José. Gert en ik ronden snel ons gesprek af, dat kan wel wachten en hij zal ongetwijfeld zijn vrouw verteld hebben dat mogelijk die dag, anders wel de maandag erop volgend de buren een kind krijgen.
De weeën komen langzaam op gang, ik bel de huisarts die de bevalling zal begeleiden. Niet onze eigen huisarts, die is net door zijn rug gegaan en moet dit klusje aan zijn collega overlaten.
‘Dat begrijp jij toch wel, met die rug van jou, ik kan onmogelijk lang gebogen staan’. ik begrijp het met die rug van mij!
Details, ik bespaar ze je. Maar maandagochtend hoort Joke, de buurvrouw aan de andere kant, de baby huilen. Als de kraamhulp komt, een mooie boerenmeid uit het buitengebied van Berkenwoude, zit ik aan de jenever. Ik heb mezelf maar een glaasje gegund, eentje voor het slapen gaan.
De baby van toen viert vandaag zijn zesendertigste verjaardag.
Je wordt ouder papa, geef het maar toe!