En weer ligt de fietsaccu op opladen, na een kilometer of veertig, vijftig, moet die weer aan het snoer. Niet dat die leeg is maar ik wil wel genoeg power hebben om een volgend tochtje te kunnen maken. De derde keer, deze week, dat betekent dat ik zeker honderdtwintig kilometer gereden heb.
Je zou het niet zeggen maar het is toch echt herfst. Aan de bomen kun je het zien, het blad verkleurd. Er zijn paddenstoelen, ook zo’n teken dat we in het najaar zitten. Maar de natuur is ook goed van slag. Al dagen maak ik mijn fietstochtjes in korte mouw en heb ik er spijt van geen korte broek aangetrokken te hebben. Die korte broeken liggen gewassen en gestreken te wachten op onze wintervakantie op de Canarische eilanden. Ik had er allang een moeten pakken.
Hoewel, de ochtenden zijn best fris, pas rond een uur of elf, als de zon goed doorkomt, is het lekker buiten. Dan genieten we ons kopje koffie in de tuin.
Ik wens je nog veel fietsplezier.
Zonnige groet,