Uit de herinnering van een oud politieman

Ik ben er even niet, weet niet wanneer ik wel of niet kan posten. Maar om jullie deze weken niet helemaal zonder leesvoer te laten nu een gastblogje. En verder kun je natuurlijk altijd een duik in het verleden nemen waarbij ik (ik deed dat eerder) de serie over het witte huis van harte aanbeveel.

Toen ik het artikel in het AD van de 16e jl las, mbt de uitgaven van de korpsbeheerders en de politietop voor teambuilding, kon ik het niet nalaten er een briefje “ter lering ende vermaeck”aan te wijden.
Onder aan het betreffende artikel is een foto van jou afgedrukt waarbij je in uniform gekleed bent. Wat mij dadelijk opviel was, dat je de uniformjas verkeerd om had dicht gedaan, nl door het rechterpand naar links te doen, zoals vrouwen hun kleding dichtdoen.
Vermoedelijk was je door een siddering aangegrepen toen je de berichten in de krant las over de bedragen die met de teambuilding gemoeid gingen; deed je gehaast het uniformjasje aan voor de fotograaf, ja en dan krijg je dit soort zaken. Het is toch allemaal wat!

In het grijze verleden, toen ik nog lid van de ME was, deden wij ook aan teambuilding. Soms werden wij met een auto naar een oord op de Veluwe gebracht, de Blije Wereld genaamd. Soms gingen wij te paard, ja je leest het goed, een dikke 60 km was dat. s’Avonds mochten we dan nog meedoen aan een nachtelijke dropping.
Wij keken in dat vier dagen durende uitstapje altijd uit naar de komst van dhr. Staal ( r.i.p.) van de afdeling comptabiliteit, ( door ons oneerbiedig het knekelhuis genoemd vanwege zijn magere gratenpakhuis) die dan welgemoed vanwege zijn dagje uit altijd een kistje meevoerde, waarin voor een ieder een zorgvuldig dichtgeniet zakje aanwezig was, inhoudende een klein geldbedragje, waarvan wij in de avond, vrij van dienst op “bescheiden” wijze een biertje konden drinken.
Nu als bejaard man kijk ik nog op die dagen terug. Wat hebben we onderling een schik gehad!
Ik herinner me nog, dat de beheerster van dat vakantieoord een oerlijke vrouw was en om dat maar eens Bijbels te zeggen: zij had gedaante noch heerlijkheid, dat wij haar begeerd zouden hebben.
Soms kwam het ook wel eens voor, dat er dienders waren, die wel eens drie biertjes dronken ipv. twee. ( ha, ha) De eerste dag vonden ze de beheerster een lelijk mens; de volgende dag werd zij met mevrouw aangesproken en op de afscheidsavond hoorde ik iemand zeggen: Wat een stuk hè?
De commissaris kwam ook eens buurten. Kon je wel mee lachen hoor. We kregen bij het avondeten een bordje soep. Ik zeg niet dat het Frans V. zijn tafelgenoot was, die heimelijk de dop van het maggiflesje los gedraaid had, zodat de grote baas de inhoud van deze smaakmaker in zijn geheel in zijn soep kreeg. Uiteraard zat iedereen daar op te wachten. Ik zie het zuinige gezicht van hem nog voor me.

Ach, beste Stoffel, ik schrijf je dit om je maar een beetje op te vrolijken. Vandaag de dag staat de politie aan veel kritiek bloot, het is iedere dag wel weer wat anders, morgen ligt de krant op de viskraam moet je maar denken.
Denk maar aan de uitspraak van Cicero die ooit gezegd moet hebben:
“Non sont minimi qui regunt civitatem, of, het zijn de minsten niet die de stad regeren.

Ik wens je alle goeds en heb mijn hartelijke groeten

Jan Spier