Dansen

danseresHet tempo wordt opgevoerd, de moeilijkheidsgraad verhoogd.
‘ Wie dit zwaar genoeg vindt laat het erbij, de rest doet er een stapje bovenop!’
Het is een pittige oefening maar ik zet door, ik ben geen watje, laat me niet kennen.
Het bewegen lukt ook nog wel maar ik loop steeds duidelijk uit de pas. Armen en benen  kruislings bewegen, het schijnt normaal te zijn. Maar in dit soort oefeningen ben ik al gauw een telganger, linker arm en linker been in dezelfde richting, idem rechterarm en rechterbeen.
Het commentaar is niet van de lucht, vooral de dames wijzen me op mijn afwijkend gedrag. Kleine Jan, ter onderscheid van die andere klein genoemd, houdt wijselijk zijn mond, hij heeft hetzelfde probleem.
Niet dat ik ermee zit, maar het is een wekelijks terugkerend probleem. Niet alleen in het telgangergedrag, maar ook wanneer iedereen links begint, ik zet onbewust steevast mijn rechterbeentje voor. Met een kwinkslag geef ik er wel een draai aan maar het herstel kost me moeite, als het al lukt.
‘Links is de kant waar je duim rechts zit!’ Ik hoor het de sergeant tijdens mijn militaire diensttijd nog zeggen. Dus krijg ik het commando links dan bestudeer ik eerst mijn handen. 
Ik besef nu dat ik daardoor ook nooit heb leren dansen. Een beetje twisten, ongecontroleerde bewegingen zonder bepaald patroon was geen probleem. Maar leer mij geen wals, geen foxtrot, geen tango, ik breng er niets van terecht.
De volgende oefening gaat me beter af, evenwicht, op een been staan, het maakt mij niet uit welk been het standbeen is, ik ben als een ooievaar.

6 Comments

  1. Ahaha… troost je, ik zou hetzelfde voor hebben of nog erger ☺ Zolang oefeningen in bepaalde mate synchroon zijn blijf ik bij maar van zodra het wat ingewikkelder wordt en ze drijven het tempo wat op raak ik hopeloos in de knoop…

Laat een reactie achter bij carel de mariReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.