Donder en bliksem

Het mag dan inmiddels september zijn, ik vond het beslist niet erg dat het verjaardagsfeestje in de tuin gevierd werd. Niet dat ik dat tevoren wist, dan zou ik een vest of trui meegenomen hebben.

Het was gezellig druk, een gemêleerd gezelschap. Geanimeerde gesprekken die over van alles, vaak ook nergens over gingen. Niets nieuws onder de zon dus.

Tegen elven gaan de eerste mensen weg, het is voor hen gewoon een doordeweekse dag en de volgende ochtend weer bijtijds uit de veren omdat het werk wacht. De gemiddelde leeftijd van de aanwezigen stijgt.

De gastvrouw en -heer willen juist de glazen bijvullen wanneer er een enorme stortbui boven ons losbreekt. Hals over kop worden de stoelen naar binnen gehaald, de glazen, de kaasjes en ander lekkers. Met vereende krachten, chaos maar dat moet dan maar.

Donder en bliksems volgen elkaar snel op. Het zal niet langer dan tien minuten geduurd hebben. We zitten inmiddels binnen, iedereen heeft zijn of haar glas teruggevonden.

Automatisch gevolg is dat de stoelendans tot andere gesprekspartners leidde. Om de een of andere reden is de opbrengst van de zonnepanelen ineens het gespreksthema.

Nog een half uurtje, dan lopen we naar huis. Een paar minuten, we zijn er zo. Het is heerlijk opgefrist buiten, ik krijg meteen meer lucht. Wanneer ik de sleutel in het sleutelgat steek voel ik de eerste druppel. We zijn nauwelijks binnen als de volgende onweersbui losbarst.

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.