Een goed geheugen

Het is traditie dat we op de laatste dag van een vakantie het restaurant kiezen dat we als beste van die periode nomineren. Deze keer lukte dat niet, simpel omdat er op loopafstand te weinig mogelijkheden waren om dagelijks ergens anders te gaan eten. Een aantal etablissementen hadden we al meermaals bezocht. Als variant op onze traditie stelde ik voor te kiezen voor de lekkerste maaltijd. Voor mij was dat bij het eethuis waar ik de tweede dag paella met zeevruchten had genoten! José had nog geen paella gegeten en stemde in met mijn voorstel.
We werden begroet door dezelfde ober die ons een week eerder bediend had. Ik bestelde paella voor twee personen.
‘Ah, was die zo goed bevallen, vorige week dinsdag?’
Eh, ja, dat hij dat nog weet! Ik sprak daar dan ook mijn verbazing over uit.
‘Ach, ik onthoud veel.’  En hij vervolgde: ‘Jullie waren toen in een groter gezelschap, mochten die deze keer niet mee?’
Dat klopte, die eerste keer hadden we met twee zussen en zwagers daar gegeten.
‘ Nee, die hebben we terug naar Nederland gestuurd’ ,reageerde ik.
‘ Natuurlijk, die waren toen veel bruiner dan jullie, die zaten zeker aan het eind van hun vakantie.’
De paella was wederom heerlijk!