Opa voedt op

Gistermiddag had ik Rolan, onze kleinzoon voor de lunch (en een poepbroek, maar dat terzijde), twee boterhammen, groeien kost energie en die verspeelt hij bovendien aan andere dingen. Zo stapt hij al met losse handen, de echte schoenen die hij tegenwoordig heeft geven hem duidelijk voldoende houvast en dus vertrouwen. Na de lunch heb ik hem weer teruggebracht naar zijn ouders. Maar niet rechtstreeks, eerst even een bloemetje voor zijn mama kopen. Dat kun je ze maar beter zo vroeg mogelijk leren! En voor mijn imago is het toch ook beter, ik begon al aardig de naam te krijgen dat ik het jochie alleen maar ondeugd bij breng.
De verkoopster vertelde ik dat dat ik het bedrag even voor zou schieten omdat hij zijn betaalpasje niet bij zich heeft.
“Dan wilt u vast ook wel aan zijn moeder vertellen dat ze de steeltjes nog even af moet snijden.”
‘Nou nee hoor, dat doet hij zelf wel, vertel het hem maar zelf. Wel graag in het Frans.”  En half en half naar hem gericht: ” Parce qu’  il ne parle que français, pas vrai Rolan?.” Het manneke zat te schaterlachen, alsof hij opa begreep! Die indruk maakte hij in ieder geval op de verkoopster.
Samen zingend liepen we verder, er mag best af en toe gelachen worden!