Over rijen en rijden

Afgelopen week zaten we in Londen, preciezer in Croydon, in het zuiden van de metropool. Onze bedoeling was naar wat highlights in de stad te gaan en, vandaar de gekozen periode, een dagje sfeer te proeven bij de Britisch Open, Wimbledon. 

Het eerste is beter gelukt dan het tweede. We waren met vieren en in de internetverkoop was het slechts mogelijk maximaal twee tickets per creditcard te krijgen en zelfs dat was een loterij met teveel nieten. Bovendien werden de kaarten alleen aangeboden voor twee grote banen en niet om op het terrein te zwerven. Maandag gingen we op de bonnefooi en stuiten we op een rij die volgens de organisatie tenminste drie uur lang was. Men kon niet garanderen dat er, als we uiteindelijk bij het loket zouden zijn nog kaartjes beschikbaar zouden zijn. Drie uur in de brandende zon bij een graad of 27 is voor ons sowieso geen optie. De dinsdag werd ons afgeraden, Roger Federer op het programma beloofde in ieder geval een vergelijkbare drukte. We besloten woensdagmiddag een laatste poging te wagen en meldden ons rond vier uur bij de staart van de rij. Wanneer mensen het park verlaten dan kan men weer anderen toelaten. Maar de mensen bleven, om een uur of vijf kwam de Britse favoriet, Andy Murray op de baan. Hoe dan ook, de rij was weer bijna drie uur lang. We besloten dan maar een wedstrijd op een groot scherm in een nabijgelegen pub te volgen. Het werd Murray vs Brown, een vluggertje dat we niet helemaal afkeken om de stroom verlaters voor te zijn in het openbaar vervoer.

En zo kom ik van rijen bij rijden. We hadden voor Croydon gekozen omdat vandaar zowel Wimbledon als het centrum goed bereikbaar is.  Bovendien is er een rechtstreekse verbinding met het vliegveld Gatwick. Alle drie bestemmingen op rond de twintig minuten rijden. Trein, tram en tube (metro) op vrije banen en snel achter elkaar. We hebben nooit langer dan vijf minuten moeten wachten. De bussen hebben natuurlijk met het andere wegverkeer te maken maar krijgen regelmatig vrij baan, ook hier rijden ze kort achter elkaar. Met een Oysterkaart, vergelijkbaar met onze OV-chipkaart check je snel in en uit, perfect geregeld allemaal! Al heb je als vreemdeling wel een equivalent van 9292OV nodig om je routekeuze te bepalen. Grootste verrassing was dat we met drie al voor groepskorting in aanmerking kwamen in de trein. Bijzonderste reis met de Oysterkaart, bij Greenwich de Thames over met een kabelbaan!