Piri piri

image
Om Arjans verjaardag te vieren waren we gisteren in Amsterdam. Meestal gaan we dan ook ergens, in een van die eettentjes in de buurt van het Westerpark of in de Jordaan een hapje eten. Arjan had een viertal opties waar we uit konden kiezen op internet gevonden. We kozen voor een Marokkaans restaurant, een kwartiertje lopen van zijn huis. Leuke gevarieerde kaart, wat aanbevelingen op Iens. Maar toen hij belde om een tafeltje te reserveren bleek de telefoon afgesloten. De volgende de we prikten was een Portugees eethuisje al hadden die geen eigen site. Wel goede recensies. Wat bleek, die Portugees zat op hetzelfde adres als de Marokkaan. Geen kaart, ‘wat wilt u eten, kip of spareribs’. Andere keus was er niet, nou ja piri piri of extra piri piri, pittig of pittiger.
De Marokkaan was er niet meer al stond de zaak nog netjes vol meubilair, het zou elk moment heropend kunnen worden.
Enfin, het werd dus franco piri piri, niet extra scherp. En voor Eadaoin spareribs, die is niet zo van de peper.
Je kon het nauwelijks een eethuisje noemen, meer een afhaalrestaurant, maar het eten was prima.
Over de kermis die in deze periode altijd in een deel van het Westerpark draait, langs de studio waar alle werkdagen DWDD opgenomen wordt terug nar huis voor een kopje koffie en nog een uurtje napraten. Het was gezellig!
We hadden de auto net buiten de Spaarndammerbuurt geparkeerd, die parkeertarieven in Amsterdam mijden we zoveel mogelijk. Op de heenweg liepen we van de parkeerplek naar Arjans appartement, een wandeling van ongeveer een kwartier. Prima te doen dus, zeker op zo’n mooie voorjaarsdag. Terug namen we echter de bus, vier haltes maar wel weer wat te vertellen. Dat begon al bij de opstaphalte. We stonden er net toen een Audi van zijn parkeerplek aan de overkant de weg ineens overstak, het niet haalde, achteruit schakelde en prompt tegen de auto reed die ven daarvoor nog achter hem geparkeerd stond maar juist weg ging rijden. Geen harde klap, wel, zelfs in het donker kennelijk zichtbare schade. De zaak werd netjes afgewikkeld, de Audi bleef dubbel geparkeerd staan bij onze bushalte.
De bus zat meer dan vol, vooral middelbare Spaanse scholieren. Bij de haltes moesten er de nodige uit om de mensen die er echt uit moesten daartoe in de gelegenheid te stellen. bij de eerste halte een jonge moeder, buggy mee. Bij de tweede halte een oude man die we uit zijn stoel moesten trekken en moesten helpen uitstappen. De jeugd gedroeg zich voorbeeldig, behulpzaam. Bij de derde halte, voor het Arthotel verliet een van de klassen de bus, dat gaf wat lucht. De volgende halte was voor ons. Terwijl we naar onze auto lopen zie ik de rest van de jeugd bij het Ibishotel uitstappen, de chauffeur heeft weer zicht.
De rest van de reis verliep voorspoedig, als verwacht al weet je het nooit. Om tien uur waren we weer thuis, weer een goede dag gehad!

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.