We zaten vier dagen in een bungalowpark bij Tubbergen. ‘n Kaps heet het, een nogal vreemde naam. Het blijkt een verwijzing naar een oude sage, hier uit Noord Twente. Ik hou wel van dat soort verhalen en vond bovenstaand bundeltje. Het idee was geboren! Iedere dag hier levert een blog op met een door mij naverteld streekverhaal. Ik heb me met opzet beperkt tot de verhalen die zich rond Tubbergen afspelen. Dat is dus de rode draad die deze vier blogs verbindt. Over die andere rode draad gaat het laatste verhaal.
Reina en haar man Graads vieren de bruiloft van haar zusje in Tubbergen. Het liefst was ze bij familie in het dorp blijven slapen, ruimte genoeg. Maar Graads wilde beslist naar huis, het eigen bed slaapt immers het lekkerst. Reina vindt het maar niets, zeker nog een uur lopen door het donkere Manderbos. Maar, als altijd krijgt Graads zijn zin.
Het is al laat wanneer ze aan de tocht naar huis beginnen. Reina zet er meteen behoorlijk de pas in, ze vindt het maar eng in het bos en nu begint het nog te regenen ook. Graads plaagt haar: “Angsthaas, bange koe, schijtlijster”. Maar dat maakt het alleen maar erger. Uiteindelijk loopt ze op een drafje het laatste stuk.
Angstig kijkt ze achterom of Graads haar volgt. Maar ze ziet alleen een paar donkergrijze ogen. Grommend springt het beest op haar af. Een klauw grijpt haar rode rok. Ze rukt zich los, rent, springt over het hek en vlucht haar huis in. Huilend valt ze op de vloer.
Dan wordt er geklopt, het is Graads. “Wat is dat toch, waar ben je bang voor? Een weerwolf?”
Tussen zijn tanden ziet ze iets roods, net zo rood als haar jurk.
Mooi