Schilderles

in voor- en najaar komen we een aantal weken lang een avondje bij elkaar. Aquarelleren staat dan in mijn agenda en dat gebeurt ook maar niet altijd. Het is meer schilderen, we nemen ook nog wel eens ongevraagd een doekje mee om met acryl te besmeuren. Ach, wat maakt het uit, we creëren op ons bescheiden niveau. En we genieten van onze creaties maar ook van de gezelligheid. Het is per slot van rekening bedoelt als een avondje ontspanning.
Ontspanning via inspanning. Het lijkt een tegenstrijdigheid, een contradictio in terminis. Maar dat is het niet, door volledig gefocust te zijn op je schepping vergeet je alles wat je bezighoudt.  En dus hangt de tong uit de mond, zeker in de fase van afronding.
Gek, die volledige focus op je werkt staat ook toe de anderen te volgen, niet constant maar van tijd tot tijd. En dan vliegen de aanwijzingen over tafel, met name op het eind.
” Ik zou toch dat paars in die bloemen terug laten komen in de wortels, het zorgt voor evenwicht!”
“Die kleding, als je dat wat donkerder aanzet gaat het je hele portret dragen!”
En dan tot slot:
“Wees toch eens tevreden, het is gewoon een leuk resultaat!”