We zijn op zoek naar een onderkomen voor een dag of tien, komende winter ergens op de Canarische Eilanden. Dat is een jaarlijks terugkerende zoektocht, niets nieuws onder het herfstzonnetje dus.
Ervaringen van anderen kunnen van invloed zijn op onze keuze en dus kijken we altijd even op sites als van Zoover of Tripadvisor. Niet dat een eenmaal gegeven onvoldoende reden is om niet te boeken. Komen we tegen dat de bedden te hard zijn dan nemen we deze negatief bedoelde opmerking graag met een plusje mee, we houden van een hard matras. En als de kwaliteit van de keuken mensen niet enthousiast maakte dan halen we onze schouders op, we eten graag iedere dag ergens anders en kozen nog nooit voor all inclusive.
Een Engelse dame verwoordde haar bevindingen in een appartementencomplex waar ons oog op gevallen was als volgt (de vertaling komt van Tripadvisor, ik heb met opzet niets aan de tekst veranderd):
RECEPTIONIST: Een van de eerste dingen na hallo, die we kregen van de receptioniste is “je vroeg om een vroege check-in maar kwam laat aan”, compleet met een nogal strenge blik. Mijn vriendin legde de reden uit waarom, en daarom voegde ze eraan toe dat ze de e-mail had verzonden zodra we op de hoogte waren van de vertraging in Londen.
Ironisch genoeg wisten we dat het hotel de e-mail kreeg – toen ze onze luchthaven ophalen herschikte (dus de eerste reactie niet kon achterhalen – tenzij het joviaal bedoeld was, maar niet zo was).
BETALING: Een paar minuten na het inchecken, bracht mijn vriendin haar kaartje uit om te betalen. Zoals de meeste landen in de wereld, vroeg de kaartmachine of ze wilde betalen in Britse ponden of euro’s (hun lokale valuta). Ze koos pondjes terug aan de vrouwelijke receptioniste die de transactie vervolgens opzegde en zei zo ongeveer “dit is Spanje betaal je in euro’s “.
Onze poging om onze bank uit te leggen, zal de betalingen in beide gevallen autoriseren en in euro’s betalen is aan dovemansoren gericht. Zoals ze herhaaldelijk op verschillende manieren zei: “dit is Spanje, je betaalt in euro’s”. De jonge heer die ons papierwerk uitzoekde, leek zich niet bewust te zijn of gewoon extra gefocust op het papierwerk. Ondertussen werd de tranasactuon weer opgeheven en mijn vriend maakte de optie “betaal in euro”.
RESTAURANT: Ondanks dat het maar 8 minuten te laat was, kregen we te horen dat het restaurant gesloten was voor de lunch en als we ongeveer 90 minuten wachtten, konden we de gratis hapjes, gebakjes en drankjes ons all inclusive pakket aangeboden krijgen. De drankjes waren geweldig. De ‘snacks’ (cake en koekjes) waren middelmatig.
Ons appartement was leuk maar AIRCONDITIONING alleen in de woonkamer en een (van de twee) slaapkamers, we waren niet zeker hoe we ‘s nachts zou omgaan.
Toen we onze vriendin bij de receptie vroegen of we van appartement konden veranderen omdat we in alle kamers AC verwachtten, reageerde haar antwoord in de trant van ‘alle appartementen zijn hetzelfde. We zijn het gewend om geen airconditioners in elke kamer te hebben ‘, waarop een van onze groep reageerde:’ nou, we zijn niet gewend aan dit klimaat, en voor ons is het nogal heet ‘. Er is geen wijziging aangebracht. Ons verzoek om een fan werd niet gehoord of genegeerd.
Gelukkig zakte de temperatuur ‘s nachts naar beneden en konden we met de AC’s slapen in de andere kamers, waarna de deuren van de slaapkamer en de woonkamer open gingen om de koele lucht te laten circuleren.
Er waren ongeveer 2 ZWEMBADEN (als ik me goed herinner) en 2 bars en restaurants als het pand verspreid was, zodat gasten niet ver hoeven te lopen voor een maaltijd of drankje.
VOEDSEL was oke maar vrij SALTY. We leerden al snel van vrienden in een ander hotel dat het zoutgehalte op veel plaatsen in die regio een algemeen probleem was.
Buiten de poorten bij ons appartement bevonden zich 3 daklozen met voortdurend blaffende honden.
Het pad van hotel naar appartementen is erg ongelijk en zeer goed verlicht
Ik kan alleen maar zeggen, ga hier niet heen
Voor dames die alleen reizen, waren we verrast dat we niet één keer werden gevraagd of we hulp nodig hadden bij het dragen van onze koffers boven – niet eens op of af. Eerder moesten we het vragen. We vonden dit raar – vooral gezien de enorme hoeveelheid reiservaringen die we individueel / collectief onder ons allemaal hadden.
Tja, het zat haar kennelijk behoorlijk hoog, ruim een A4tje om haar ervaringen met de wereld te delen. En dan valt het me nog mee dat ze niet klaagt over al die automobilisten die aan de verkeerde kant van de weg rijden, die huurautootje met het stuur links, de afstanden die niet eens in miles aangegeven worden, de onbekende merken op de pakjes margarine en het ontbreken van black pudding in de supermarkten.
Je begrijpt dat wij ook nog even verder zoeken!
