Ik wilde vanochtend mijn brievenbus, een exemplaar dat, om te voorkomen dat de postbezorger te ver moet lopen, aan de het eind van ons tuinpad staat, legen en ben rechtsomkeert gegaan. Even een rolkoffer gehaald, dat scheelt een hoop gesjouw.
Nog ben ik niet door de enorme berg heen, ik ben toch minstens zo populair als de populairste boer bij Boer zoekt vrouw. Daarbij komt dat ik om de haverklap gestoord wordt door bloemenbezorgers. Het huis staat vol ruikers en bloemstukken.
De uitnodigingen voor een dinertje heb ik op een apart stapeltje gelegd, zo te zien kan ik in ieder geval de rest van het jaar eens per week buiten de deur eten, met wisselend, doch charmant gezelschap. En dat terwijl ik nog niet halverwege de post ben. Ik vrees dan ook het een en ander af te moeten slaan, misschien kan ik een ander er blij mee maken.
Bedankt allemaal!
Kom maar op ik houd me aanbevolen voor een etentje met jou…
Ah, ik had je uitnodiging nog niet gezien, zit zeker in de nog ongelezen helft
O nee je had het al te druk, dan maar met Theo….
arme Theo, ineens op het tweede plan
Die Carel.
je gelooft me niet?
Mmm… en als we dit niet geloven dan maak je ons gewoon iets anders wijs…
p.s.: prachtige roos @->–
zo ben ik nu eenmaal, een grenzeloze fantasie 😉
Bedankt voor het compliment