Niet dat het vervelende rondjes zijn die ik dagelijks loop maar, af en toe iets anders is natuurlijk ook wel prettig.
Ergens vorig jaar las ik over een nieuw wandelpad van Cabauw naar Willige Langerak. Ik noteerde het op mijn verlanglijstje. Voor mijn doen is het wel net iets te ver, een rondje van meer dan tien kilometer.
José ging vanochtend naar Utrecht, varen met haar zussen om haar verjaardag te vieren. En ik reed een stukje met haar mee, liet me bij het Cabauwse voetbalveld uit de auto zetten.
Het pad moet daar zuid van de provinciale weg beginnen. Ik zie geen aanwijzingen en kies voor de route naar het westen. Eerst verharde weg, dan een karrenpad, dat zal de goede kant op zijn. Maar na een pak ‘m beet vijfhonderd meter houdt het op, alleen een muur van anderhalf, twee meter hoge mais.
Terug dan maar, en dan eerst een stukje oostwaarts. Maar ook die weg loopt dood. Wat rest is terug naar het voetbalveld en dan via de Cabauwse kade huiswaarts. Ook een mooi stukje om te lopen maar niet nieuw voor me.
Enfin, evengoed heb ik mijn kilometertjes wel weer gemaakt.
