Meestal, lees bijna altijd, loop ik mijn rondje vanuit huis. Ik heb een aantal routes, variërend in richting en lengte. En, de een meer dan de andere, in zo’n route zitten ook nog wel wisselende keuzes.
Naast wat ik zelf kan kiezen komen natuurlijk de verrassingen van buitenaf. Een toevallige ontmoeting, een onvoorziene gebeurtenis. Het is nooit saai.
Dat neemt niet weg dat ik soms wel eens heel ergens anders wil wandelen. En zo kwamen we gisteren in Montfoort terecht. De bedoeling was een wandeling langs de Hollandse IJssel. En die liepen we dan ook, al hebben we de rivier nauwelijks gezien.
Niet dat dat erg is, al met al hebben we een goede zeven kilometer gelopen. Deels door de polder, langs boomgaarden en prachtige boerderijen, deels ook door het oude stadje met zijn smalle straatjes en trapgeveltjes. José plukte nog wat kleine brandnetel voor een kopje thee. Gezond, had ze gehoord, maar achteraf stelde ze vast dat ze het niet lekker vindt.
Onderweg lunchten we bij Boer Hans, een speelaccomodatie waar je terecht kunt voor bijvoorbeeld een spelletje boerengolf. Vanaf de weg leek het erop dat je er iets kon eten maar dat bleek niet helemaal de bedoeling. Wat dan weer niet weg nam dat we een afbakbroodje met kipkerriesalade, respectievelijk oude kaas bij de koffie kregen, gastvrij als ze zijn.
Heerlijk, dat onverwachte, dat improviseren ook.
Met die tienduizend stappen zat het ook nu wel weer goed. Straks een uurtje naar de sportschool, er ligt nog wat strijkgoed en misschien kan ik me nog even buigen over de opdracht vanuit project Rembrandt.
