Gistermiddag hebben we wat wandversiering vervangen. Voorheen hingen de laatste jaren boven dressoir en televisiemeubel een Lekgezicht en een bruggetje uit Tull en ‘t Waal, twee landschapjes van mijn hand.
Voor ons natuurlijk een vertrouwd gezicht en de regelmatige bezoeker zal het zeker ook herkennen.
En nu hangen er drie musici, een heel ander beeld. Heel ander formaat ook, andere kleuren. Gewoon iets totaal anders. Dat zal even wennen zijn, ook voor ons.
Het is natuurlijk wel een luxe, de kamer moeiteloos een ander aanzicht te kunnen geven uit de voorraad die in depot staat. Dat is iets dat normaal gesproken vooral aan musea is gegund. Komende weken wordt mijn depot overigens weer extra gevuld, de dertig schilderijen die bij de Stichting WelZijn hangen komen weer thuis. Het depot raakt overvol. Als ik je een plezier kan doen met een van de schilderijen dan hoor ik het graag. Ik zie liever dat een ander ervan geniet dan dat ze hier staan stof te vangen op zolder. Voor een compleet overzicht kun je op Pinterest terecht. Niet dat ze allemaal nog beschikbaar zijn, er zijn er die elders reeds een plekje gevonden hebben, er zijn er ook waar ik geen afscheid van wil nemen.
