Nou, vooruit, vroeg dan maar. Het belooft weer warm te worden en ik wil toch wel mijn dagelijkse rondje doen. Dan zie ik daarna wel hoe ik de rest van de dag door kom.
Onderweg zoek ik zoveel mogelijk de schaduw. In gedachten schrijf ik dit blogje. Het is net schilderen. Er vormt zich een zin, er wordt aan geschaafd, woorden toegevoegd, woorden weggelaten. Het enige verschil, niets blijft, dat is met werken met verf wel anders.
Veertien kraampjes op de weekmarkt, nauwelijks meer bezoekers. Bijna niemand in de winkelstraat.
Onderweg kom ik de overbuurman tegen. Hij fietst naar het voetbalveld voor zijn wekelijkse partijtje walking football, een gezonde bezigheid voor mannen op onze leeftijd. Hij liever dan ik! Ik ben al lang blij dat ik een kleine vijfduizend stappen heb bijgeschreven. Bewegen mag dan gezond zijn, rustig aan is vandaag beter.
