Afgelopen zondag vertrok ik rond half elf naar tramstation het Loo in Voorburg. Niet dat dat het eindpunt was, ik moest nog verder naar hartje Den Haag maar daar betaal je de hoofdprijs voor een uurtje parkeren.
Ik had met mijn broer Guus afgesproken eerst ergens een lunch te genieten om vervolgens door te lopen naar het Haags Historisch Museum. We hadden ons een paar dagen daarvoor allebei ingeschreven voor een workshop portretschilderen.
Het HHM heeft tijdelijk ruimte ingeruimd voor de zeventiende-eeuwse Haagse portretschilder Jan van Ravesteyn. Na een korte rondleiding langs met name de portretten en een toelichting over kleur, maten en verhoudingen konden we aan de slag. Materiaal werd door het museum geleverd. Helaas was dat niet van de beste kwaliteit maar een schilderij heb je toch niet in tweeëneenhalf uur gemaakt en thuis kon ik nog bijschaven. Als onderwerp koos ik de een paar dagen eerder overleden door mij zeer bewonderde tekenaar, Dick Bruna. Voortvarend gingen we aan de slag, snel had ik een schets op het doek en mengde ik de eerste kleuren. Leuk om complimenten te krijgen maar zelf was ik beslist nog niet tevreden. Er klopte iets niet, maar wat?
Het is mijn gewoonte om een schilderij in gevorderd stadium op het dressoir te zetten en daar vanuit mijn luie stoel met enige regelmaat naar te kijken, te zoeken naar verbetering. Hier duurde het even voor ik zag wat niet goed was, het linkeroog stond ongeveer een halve centimeter te hoog. Dat lijkt niet veel maar is het wel.
Woensdagmiddag ben ik verder gegaan, heb de fout kunnen herstellen en nog allerlei andere verbeteringen aangebracht. Ik ben nu redelijk tevreden.
Dick Bruna kan rustig blijven liggen
Dan zal ik hem maar niet ophangen