En gelijk had hij, mijn vader. Dat deed hij nooit meer, voor iedereen hetzelfde clowntje schilderen. Of, überhaupt, meer dan eens hetzelfde schilderen.
Het had een reden, bedacht voor een Sinterklaasavond. Achter de min of meer identieke schilderijtjes zat een briefje geplakt met daarop een nummer. Dat nummer bepaalde de volgorde waarop we een van zijn schilderijen mochten kiezen. En zo gingen we die avond met twee kunstwerken naar huis.
Winst voor hem was dat er weer wat opslagruimte vrij kwam.
Met die behoefte heb ik ook te dealen. Niet al mijn werk heeft ergens een plek aan een muur gevonden. Voorlopig los ik dat op een andere manier op. Net als Vincent van Gogh schilder ik de laatste tijd over oud werk heen. Alleen niet uit pure armoede als bij van Gogh, het gaat mij om de opslag.
Wil je een van mijn oudere schilderijen van de ondergang redden, laat het me gerust weten!
