Kerstmis, na de nachtmis en een paar uur slaap volgde het kerstontbijt, het heeft niet echt indruk gemaakt in de zin dat het is blijven hangen. Maar, daarna gingen we met mijn vader op stap. Van kerk naar kerk, kerststallen bekijken. Dat dat als reden had dat mijn moeder de ruimte had om aan het kerstdiner te werken besefte ik pas later, natuurlijk.
Halverwege de vijftiger jaren kocht mijn vader een kerststal. Het formaat zou zo in een kerk passen. En hij bouwde in huis een complete etalage. Op de achtergrond met een decor van met nachtblauw bekleed flanel, hier en daar een fonkelende ster. Het kersttafereel besloeg zo’n drie meter. Kerstbomen ter vervolmaking van het pronkstuk. Nee, niet met piek en ballen, puur natuur.
Het werd een kunstwerk dat ook door Jan en alleman bewonderd kon worden. Niet dat er openingstijden waren, ons huis stond altijd open.
Mijn moeder laat nog altijd de stal opzetten. Een heel gesjouw, die kist met beelden van het berghok naar haar appartement, tweehoog. De achtergrond is verdwenen, de voorstelling is nog altijd in trek, kleinkinderen, achterkleinkinderen, ze genieten er nog ieder jaar van.
Heel leuk dat ik nu op internet herinneringen van buurkinderen van toen, zeg 1960, zie die hiernaar verwijzen.
