Jarenlang was het een vertrouwd beeld. Menigmaal ben ik eroverheen gereden, later menigmaal erlangs. Of, dan nog wel met de fiets, erover.
De brug die de A2 de Lek over bracht. Vreeswijk Vianen, kikkers en reigers. Vanaf Lopik in het vizier, vast ijkpunt op de slingerende Lekdijk.
Een sfeerbepalend uitzicht tussen Lopikerwaard en Vijfheerenlanden.
Marsman Denkend aan Holland komt onvermijdelijk in me op.
Verleden tijd, er is al jaren een nieuwe brug. En nu is de oude naar de sloop. Het zal beslist nodig geweest zijn maar ik moet nog wennen aan het nieuwe plaatje. Anders gezegd, ik mis die bogen.
