Meurende vis

Mijn blogs worden vaak beeldend begeleid door wat eigen werk. Dit keer niet, Maaike Vermeulen wil nog wel eens wat eetbaars schilderen, zo ook deze sushi. Nadeel, meldt ze, dat voorbeeld gaat stinken.

Herkenbaar voor mij, een jaar of twintig geleden had ik een vergelijkbare ervaring. Ik had net het schilderen weer opgepakt en kreeg wekelijks aquarelles op de Volksuniversiteit. Onze docente zorgde voor de te schilderen objecten, herfstbladeren, kalebassen, wat vaasjes. En toen een keer twee verse makrelen. Ze had ze die ochtend op de markt gekocht, compleet met kop en staart. Netjes uitgestald op de tafel, wij eromheen, op zoek naar vorm, kleur, schaduw.

In het begin werd de les nog begeleid door de schoolband die in het lokaal naast het onze oefende, klein detail, Jamai Loman op piano. Om acht uur ging de band naar huis, wij gingen nog anderhalf uur door. De vis had kennelijk wat last van de warmte, dat werd allengs duidelijker.

Bij de volgende les vertelde onze docente dat ze de vis mee naar huis had genomen maar dat die daar nooit is aangekomen. Ze heeft de beestjes onderweg in een singel gedropt onder het motto vis moet zwemmen. Eerlijk gezegd begrepen we precies wat ze bedoelde.

1 Comment

Laat een reactie achter bij Rob AlbertsReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.