We gaan tussen Kerst en Oud en Nieuw een keertje naar de bioscoop, Monsieur Aznavour roept herinneringen op.
Het zal tweede helft zeventiger jaren geweest zijn dat we met zijn achten naar het Beatrix Theater in Utrecht gingen. Achterste rij kaartjes voor een tientje. Omgerekend krijg je daar net een kopje koffie voor, tegenwoordig.
Nu was ik, en nu nog wel, erg van de Franse chansons. Een uitzondering, ook toen al werd het muziekaanbod op de radiozenders gedomineerd door het Engelstalige. En onbekend maakt onbemind. Maar Aznavour kreeg de theaters nog wel vol.
Charles Aznavour, dat kleine mannetje op dat grote toneel, in zijn eentje. Maar genieten van begin tot eind!
Fijn dat je mijn blog leest, geef gerust een reactie