Sprookje #WOT ’17-8

Er was eens, lang geleden, een klein jongetje die gek was op verhaaltjes. En ook zijn broertjes en zusjes mochten er graag naar luisteren. Ze troffen het want hun oma, moeder van vader, kende veel sprookjes. Stil zat het grut om haar heen, de kleinste op schoot. En oma vertelde, uit het blote hoofd, over Sneeuwwitje, Roodkapje en de boze wolf, de wolf en de zeven geitjes. Sprookjes van de gebroeders Grimm, van Hans Christian Andersen, van Moeder de Gans.
De andere oma, moeders moeder, had andere kwaliteiten. Die bracht dropveters mee die ze om je nek bond, daar kon je mee keet lellen (lol hebben).
Het zal mij niet verbazen als ik, als ze daar de leeftijd voor hebben, ook sprookjes aan mijn kleinkinderen zal vertellen. Of voorlezen, dat kan natuurlijk ook.

8 Comments

  1. Dat is het leuke….mijn kinderen vonden voorlezen heerlijk….en nu Lukas 1 jaar , begint ook al echt te luisteren. ..heerlijk toch..

  2. Mooie herinneringen, om te koesteren. Ik begrijp dat je er naar uitkijkt ze over een tijdje met de kleinkinderen te laten herleven!
    (Nog even over de dropveter: ik kreeg er afgelopen week op vakantie eentje aangeboden. Hoe vlug je dan in gedachten weer in je jonge jaren belandt vind ik bijzonder!)

Laat een reactie achter bij TrudiReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.