Terwijl ik dit schrijf zit ik te twijfelen. Ik ben, optimist die ik ben, vanochtend in de korte broek begonnen maar vraag me af of dat wel de juiste keuze was.
Het weer is omgeslagen. De afgelopen dagen temperaturen rond de dertig graden, klam vochtig. Ik heb er zelfs voor gekozen de dagelijkse wandeling in de vroege ochtend al te maken.
Dat bracht overigens wel herinneringen boven die niets met het weer te maken hadden. Ik kwam drommen scholieren tegen die uit de omliggende dorpen hier naar hun middelbare school gingen. Steeds in kleine groepjes.
Dat deden wij toch anders. Ik heb een jaartje op het Constantijn college in Amersfoort gezeten. Wij fietsten er dagelijks in alle vroegte naar toe. Bij Huis ter Heide verzamelden we, de jongens van het Constantijn en de meisjes van de naastgelegen Maria ter Eem, een MMS, middelbaar onderwijs voor meisjes. Wij uit Utrecht, maar ook de jeugd uit de Bilt, Bilthoven en Zeist. En dan op het laatste moment, we mochten natuurlijk niet te laat komen, in een peloton van een man of zestig, tachtig door naar de Stichtse Rotonde.
Dankzij deze nostalgische afleiding vergat ik de drukkende hitte die ook in de vroege ochtenduren al belemmerend werkte. Want evengoed kwam ik enigszins bezweet om negen uur thuis.
