‘Het is pompen of verzuipen!’ De brandweerman zei het met enig gevoel voor understatement.
Het zijn maar lokale buitjes, wel hevig soms. Je zal er maar in zitten, met natte voeten in de auto omdat het water tot boven de banden staat.
Ik denk terug aan een vakantie, jaren geleden. We zaten met de jongens in een vakantiehuisje in Holten en hadden een uitje gepland naar Emmen. Het was mooi weer in Salland, geen televisie dus geen weerbericht. Buienradar bestond nog niet. Dus naar Drenthe.
We parkeerden de auto redelijk dicht bij de dierentuin en al snel konden we genieten van al dat moois, papagaaien, tijgers, kamelen, vlinders.
En toen, ineens, een stortbui, een wolkbreuk. We vluchtten naar binnen, een gebouw waar het voedsel voor de beesten bereid werd. Normaal gesloten voor publiek maar nood breekt wet. Best interessant maar niet voor de kinderen, die wilden olifanten en leeuwen zien.
Na verloop van tijd, vraag me niet hoe lang het duurde, kwam er enige verbetering in het weer. Niet droog, minder hard. Ik besloot de auto te halen om vrouw en kinderen zo dicht mogelijk in te laten stappen.
Emmen uit moesten we door een tunneltje. Behoorlijk veel water, de jongens vonden het prachtig. Aan weerszijden een muur van water. Zelf vond ik het minder, halen we het?
We haalden het en, eenmaal terug in Holten hoorden we dat het daar droog gebleven was.
Na de vakantie ben ik toch nog even langs de garage gegaan, het een en ander in de electronica werkte niet meer naar behoren.
Voor de kinderen was die muur van water het mooiste van de hele vakantie
