Wanneer we Jac. P. Thijsse mogen geloven, en waarom zouden we niet, dan was de blauwe reiger honderdtwintig jaar geleden en schuwe vogel. Hij meed de mensen, was altijd alert en dus lastig te observeren.
Dat zal zijn redenen gehad hebben. De beschermde status heeft inmiddels geleid tot een enorme gedragsverandering. De soort is nu een bekende verschijning in de bewoonde wereld. Hij rekent de tuinvijvertjes tot zijn snackbars, gaat uit in de grachten en singels van de steden.
Natuurlijk is hij ook in onze polders nog een bekende verschijning. Staat dan stokstijf met de poten in de sloot, wachtend op een passerend voorntje of ineengedoken in het weiland, loerend op een muis of kikker.
Ooit schreef ik een minder positieve blogpost over reigers ( https://robalberts.wordpress.com/2015/01/28/een-luie-decadente-en-vadsige-reiger/ ).
Jouw blogpost met illustratie geeft daar een mooi tegenwicht voor!
Vogelvriendelijke groet,
Die reigerjacht en -schranspartijen kwam ik ook tegen bij het inlezen. Van gejaagde naar jager